Γονείς και παιδιά. Επικοινωνία με τον ανοϊκό γονέα

Καθώς ένα ενήλικο παιδί προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο, να γίνει ο γονέας του γονιού του, καλείται να πειραματιστεί και να υιοθετήσει νέου τρόπους επικοινωνίας με τον πάσχοντα γονέα. Στην προκειμένη, η σχέση που έχουν οι ανοϊκοί γονείς και τα παιδιά, διαφέρει. Κατά την επικοινωνία, η συναισθηματική εμπλοκή και οι διακυμάνσεις που αυτή φέρει δυσχεραίνει την ψύχραιμη και ομαλή αντιμετώπιση των γνωστικών και μνημονικών ελλειμμάτων του γονέα από το παιδί. Η σύγχυση και η απογοήτευση, οι ενοχές, ο θυμός και η λύπη που μπορεί να εναλλάσσονται στον ψυχισμό του δεν του επιτρέπουν να αφουγκράζεται κάθε φορά τους ρυθμούς και τις δυνατότητες του γονιού, ώστε να προσαρμόζεται στις δυσκολίες και στις ανάγκες του.

Ανοϊκοί γονείς και παιδιά – Βασικές συμβουλές

Σε ένα πρώτο στάδιο χρειάζεται το παιδί να αποδεχτεί την κατάσταση του γονιού του και πως αυτή είναι μη αναστρέψιμη ενώ ο εκφυλισμός είναι προοδευτικός. Ωστόσο, μπορεί να συντηρηθεί σε κάποιο επίπεδο. Το παιδί είναι σημαντικό να μην ξεχνάει πως η δυσκολία στην επικοινωνία είναι αποκύημα της άνοιας, της αδυναμίας λήψης πληροφοριών, επεξεργασίας και εκτέλεσής τους και όχι συνειδητή στάση του γονέα.

Αρχικά, είναι σημαντικό να διατηρείται κάποιος βαθμός αυτονομίας και ανεξαρτησίας στα άτομα με άνοια όσο το επιτρέπουν οι γνωστικές απώλειές τους. Στην προσπάθεια αυτή είναι βοηθητικό το παιδί να δίνει απλές και σύντομες οδηγίες-εντολές με μία συγκεκριμένη ακολουθία χωρίς βιασύνη. Επίσης είναι σημαντικό να δώσει αρκετό χρόνο στο γονέα για να τις επεξεργαστεί ώστε να μπορεί να τις εκτελέσει. Έτσι, χτίζοντας μία σειρά από μικρές επιτυχίες τονώνεται η αυτοπεποίθησή του και παραμένει λειτουργικός.

Τι δεν πρέπει να συμβαίνει

Αντίθετα, όταν το παιδί εστιάζει στα λάθη του γονέα, σε όσα ξεχνάει ή δεν καταλαβαίνει, γίνεται επικριτικός, επικοινωνώντας απαιτήσεις στις οποίες ο ανοϊκός γονιός δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αυτό προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση και ανασφάλεια, καθώς διατηρεί  τα συναισθήματά του ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνεται πλήρως τι έχει ειπωθεί. Η διατήρηση ενός ήρεμου και σταθερού τόνου στη φωνή, της ψυχραιμίας και της υπομονής, διευκολύνει την επικοινωνία. Ταυτόχρονα η σωματική επαφή δημιουργεί μια ζεστασιά και μια θαλπωρή ενώ το χάδι και η αγκαλιά είναι τρόποι εξωλεκτικής επικοινωνίας. Στη σχέση γονείς και παιδιά, οι συγκεκριμένοι παράγοντες είναι πολύ σημαντικοί ειδικά όταν ο λόγος είναι περιορισμένος.  Ακόμη, το άγγιγμα μπορεί να κρατήσει την προσοχή του ανοϊκού γονιού στο εδώ και τώρα διευκολύνοντας την επικοινωνία.

Τέλος, όσο το παιδί θυμάται πως ο γονέας εξακολουθεί να παραμένει ένα πρόσωπο με τη δική του ιστορία και τις δικές του ανάγκες η σχέση διατηρείται καλύτερα. Ο γονέας είναι άτομα με τις δικές του ιδιαιτερότητες,  παρά τις απώλειες ή αλλοιώσεις που έχει υποστεί. Όσο το βλέμμα του παιδιού παραμένει αγαπητικό ακόμα κι αν έχει χάσει την ψυχραιμία του μαζί του, όσο το χαμόγελο μπορεί να ζεστάνει και τους δύο, διατηρείται ο σεβασμός στον πάσχοντα και επιτυγχάνεται η επικοινωνία. Έτσι, όσο υπάρχει επικοινωνία λεκτική και εξωλεκτική, τόσο η σχέση δεν τελειώνει.

Στη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων ΠΑΝΟΡΑΜΑ, φροντίζουμε τους ηλικιωμένους με σεβασμό και αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Εάν νιώσετε την ανάγκη της βοήθειας για τη διαχείριση ενός ανοϊκού γονέα ή οτιδήποτε άλλο, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Προηγούμενο άρθροΗ άσκηση στην τρίτη ηλικία
Επόμενο άρθροΔημοφιλή παιχνίδια μνήμης για ηλικιωμένους